انتقام نگرفتن امیرالمؤمنین پس از سقیفه؟!

وهابیت در خصوص انکار حادثه آتش زدن درب خانه حضرت صدیقه طاهره بیان نموده اند که چرا بعد از شهادت همسر خود فاطمة الزهراء علیها السلام ، انتقام او را نگرفت یا به فکر انتقام نیفتاد؟در خصوص این شبهه باید گفت که مطابق با منابع اهل سنت نیز امیرالمؤمنین در هنگام این حادثه واکنش نشان داده و به خلیفه دوم عرض نمودند که اگر قول به نبی خداوند و مصالح اسلام نبود به شما نشان می دادم که توان انجام این کار را نخواهید داشت،از طرفی نیز اگر امام اقدامی انجام می دادند منجر به چنددستگی در عالم اسلام شده و همین امر اسلام تازه به ظهور رسیده را به زوال می کشاند.

تمجید امیرالمؤمنین از خلفاء؟!

وهابیت شبهه نموده اند اگر حادثه آتش زدن خانه اتفاق افتاده بود،پس چرا علی(رض) بارها از خلفاء تمجید و تعریف نموده بود؟در پاسخ باید افزود که علاوه بر منابع شیعی همانند نهج البلاغه،از خود منابع عامه نیز بارها نقل شده که امام خلفاء را مورد نقد جدی قرار داده اند تا جایی که بنا به نقل صحیح مسلم نظر امام علی (علیه السلام) در باره ابوبکر و عمر این بود که  آنان  دروغگو ، گناه‌کار ، حیله‌گر و خیانت‌کار بودند .(صحیح مسلم،ج 5 ص 52)،لذا به نظر می رسد شبهه کننده با نبود احاطه به منابع اهل سنت تنها به دنبال توجیه یا انکار این حادثه بوده است.

حدیث بضعت حضرت صدیقه طاهره

وهابی ها شبهه ای ساخته اند مبنی بر اینکه حدیث "فاطمة بضعة منی" در مذمت حضرت علی(ع) از پیامبر صادر نقل شده است!در کتاب "صحیح بخاری" حدیث 3110 آمده است که پیامبر(ص) فرمودند: «فاطمة بضعة منی» یعنی: «فاطمه پاره تن من است». سپس به نقل از «مسور بن مخرمه» حدیثی جعلی نوشته است که: علی(ع) می‎خواست «جُوِیریه» دختر ابوجهل را خواستگاری کند و به اصطلاع عامیانه بر سر حضرت زهرا(س) هوو بیاورد که پیامبر(ص) این سخن را فرموده‎اند و منظورشان این بود که: یا علی اگر بخواهی با دختر ابوجهل ازدواج کنی باید دختر مرا طلاق بدهی!!!

در پاسخ به این گفتار باید افزود که مسور راوی روایت فوق در قرن دوم به دنیا آمده است و این روایت قبل از آن صادر شده،با این حال راهی باقی نمی ماند مگر اینکه قائل به جعلی بودن روایت شویم؛چراکه چگونه می شود راوی روایت پس از آن به دنیا آمده باشد؟!علاوه بر آن،منابع مختلف اهل سنت از تمجیدات نبی اکرم در خصوص امیرالمؤمنین روایت نموده اند همانند حدیث رایت،حدیث طیر و ...با این حال،وهابیت راه کذبی را انتخاب نموده اند تا شأن حضرت صدیقه طاهره را در این روایت پایین آورده و به امیرالمؤمنین اتهام ناروا زده و رابطه نبی اکرم با ایشان را رابطه ای مخدوش معرفی کنند.

تبری امیرالمؤمنین از خلفاء

وهابیت به این القاء موهوم روی آورده که اگر حادثه آتش زدن بیت حضرت زهرا رخ داده است،پس چرا علی(رض) اسم فرزندان خود را هم نام خلفاء قرار داده و از آنها تبری نجسته است؟!

در پاسخ باید افزود که امیرالمؤمنین همانطور که ابن ابی الحدید و دیگر بزرگان عامه نقل نموده اند بارها از حادثه غضب خلافت شکوه نموده و آن را بسان استخوانی در گلو و خاری در چشم معرفی نموده اند که راهی جز صبر در قبال آن وجود ندارد،اسم خلفاء نیز امروزه حالت علم بالغلبه برای آن افراد پیدا کرده ولی در زمان امیرالمؤمنین این اسماء،اسمائی شایع بوده اند همانطور که امام در نهج البلاغه در فراق دوست الهی خود عثمان بن مظعون حسرت می خورند و نام او تنها شبیه نام خلیفه سوم بوده است.

جامعه مدینه پس از رسول خداوند

وهابیت بر این باور دامن زده که چگونه ممکن است مدینه رسول خدا با وجود حادثه آتش زدن خانه دختر ایشان،از او حمایت نکند.در پاسخ این امر باید بیان نمود که طبق اسناد تاریخی و مطابق برخی از آیات شریفه،قشر قابل توجهی از مردم مدینه را منافقین تشکیل می دادند که در زمان وجود نبی خداوند به صورتی و در زمان غیبت ایشان و جنگ ها نیز به نحوی دیگر مشکل آفرینی می نمودند،این قشر همان گروهی اند که در روز غدیر بیعت ظاهری نموده اما قلوبشان سراسر از کینه شده بود و برای چنین روزی برنامه ریزی می نمودند.برنامه ریزی آنها شامل تطمیع،القاء ترس،انحراف افکار و ...شده بود و عامه مردم که توان تمییز لازم در چنین حوادثی را نداشتند تا به خود جنبیدند این حادثه را تمام شده دیدند و پس از آن غاصبان خلافت چنان لجام امور را محکم به دست گرفتند که با هر اعتراضی به شدت برخورد می کردند.