ولایت امام بر جوامع بشری

امام معصوم به عنوان خلیفه تام خداوند،دارای علم حضوری به تمامی حقائق موجود در عالم بوده و به همین سبب در علوم مادی نیز در نهایت کمال و تخصص قرار دارد.استدلال شیعه برای حاکمیت مطلق امام بر جامعه بشری،به همین سبب بوده؛چراکه او از طریقی دارای عصمت تام بوده و همین امر سبب می شود علم حضوری و تام او به تمامی هستی،عاری از هر نوع کدورت و ناپاکی باشد و از جهتی نیز وجود مقدس او،از تمامی رذالت های مادی گری و جاه طلبی و قدرت خواهی برئ است و توان لازم از طرف خداوند برای تحقق بخشیدن به آرمان های ایمانی را داراست.این زندگی موعودی است که در عصر ظهور در انتظار انسان خواهد بود،ولی جاه طلبی و شهوت خواهی عصر سقیفه سبب گشته تا به امروز،این هدف نه تنها محقق نشود بلکه جهت گیری جامعه به سمت دشمنان امامان در طول تاریخ تا به امروز باشد.

شناخت امام با مقام نورانیت

شناخت امام برخلاف برخی تصورها با نورانیت ظاهری مشخص نیست همانطور که در عصر ائمه طاهرین خصوصا حادثه سنگین کربلا،صفوف مقابل امام شقی ترین ظلم ها را نسبت بدیشان روا داشتند که هیچ ذهن مادی و قسی بشری نیز نمی تواند بدان ها راه یابد.لذا امام شناسی مقوله ای فراتر از امور ظاهری بوده و همانطور که خداشناسی با تعالیم ظاهری میسر نیست و انسان به میزانی که به باطن خود راه یابد و فطرت گمشده خود را دریابد به شناخت جامع تری نائل خواهد آمد،در خصوص امام نیز به میزانی که انسان به محیط نورانیت ولایت ایشان نزدیک شده باشد و توسعه صدر و معنوی بیشتری پیدا کرده باشد،ابعادی از وجود امام را مشاهده خواهد نمود که دیگران عاجز از ادراک و معرفت بدان هستند.

هدایت گران امت آخرالزمان

بشر بدون وجود هدایت گری که از جنس مبدأ و مقصد او و از جنس خود او باشد نمی تواند به آنچه برای او درنظر گرفته شده برسد،از همین روی تمامی انبیاء و اوصیاء الهی،افرادی بوده که بر حسب مقطع تاریخی قرار داشته در آن،بهترین گزینه برای هدایت گری امت خود بوده اند؛چراکه از طرفی هم از جنس انسانند و می توانند الگوی عملی و مصداقی برای افراد باشند و از جهتی نیز راه یافته به ملکوت و غیب خداوند و می توانند واسطه ای برای دریافت حقائق از جانب خداوند به دیگر بندگان باشند.لذا به هر میزان که امت توان بالاتری را برخوردار باشد،خداوند امام و هدایت گری در مراتب بالاتر بدیشان عطا خواهد نمود و امت آخرالزمان به همین سبب،ممتاز بین امت ها گشته اند و خداوند متعال نیز بهترین هدایت گران خود را برای ایشان قرار داده است؛«کُنْتُمْ‏ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ‏ لِلنَّاسِ‏»(آل عمران،آیه 110).

سجده بر ائمه اطهار(علیهم السلام)

خلقت امام به قبل از خلقت مادی بازگشته و روایات متعدد حاکی از این حقیقت است که در زمان خلقت انسان،ایشان دارای حیات نوری بوده و زمانی که خداوند ملائکه را امر به سجود برای انسان نمود،ایشان همان گروه عالین معفو از سجده بوده اند،همانطور که آیه شریفه در این باره بیان می دارد؛«قالَ‏ یا إِبْلِیسُ‏ ما مَنَعَکَ‏ أَنْ‏ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ‏ بِیَدَیَ‏ أَسْتَکْبَرْتَ‏ أَمْ‏ کُنْتَ‏ مِنَ‏ الْعالِینَ‏»(ص،آیه 75)؛از این روی،حقیقت سجده بر انسان،همانطور که از سیاق آیات پس از این برمی آید،سجده بر نورانیت موجود در انسان بوده که او را به عنوان خلیفه خداوند در روی زمین قرار می دهد و این نور،در وجود ائمه طاهرین به حد تام رسیده،لذا وجود مطهر ایشان از این سجده معاف بوده اند؛چراکه این سجده حقیقتا برای نورانیت وجودی ایشان است.

دوازده امام

رسول خداوند بارها تأکید نمودند که ائمه پس از ایشان که حافظان امانت الهی هستند،به تعداد دوازده نفرند تا جایی که حدیث دوازده خلیفه در صحیح بخاری توسط جابر بن سمره از پیامبر اسلام(ص) با تعبیر دوازده امیر نقل شده است: جَابِر بْنَ سَمُرَةَ قَالَ سَمِعْتُ النَّبِی(ص) «یقُولُ: یکونُ اِثْنی عَشَرَ اَمیراً فَقالَ کلِمَهً لَمْ اَسْمَعْها، فَقالَ اَبی اِنَّهُ قالَ کلُّهُم مِنْ قُرَیشٍ»(صحیح بخاری،ج8،ص128)؛او می‌گوید: از رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: «دوازده امیر خواهد بود. آن گاه سخنی گفت که من آن را نشنیدم. پدرم گفت: پیامبرفرمود: همه آنان از قریشند»،این تصریح در بیان و تکرار عبارت توسط حضرتشان به سبب انحرافات پس از ایشان در خصوص امامت بوده تا جایی که عده ای سعی نمودند این تعداد را بر خلفای هرزه اموی و عباسی تطبیق دهند و در آخر نیز موفق نبودند.لذا مقوله امامت و تعداد ایشان از امور مشهور در عصر رسول خداوند بوده همانطور که در خطبه شریف غدیر به وضوح از این امر در حضور 120هزار نفر یاد شده است.

نقشه جامع امامت

ائمه اطهار،همگی ریشه در نوری واحد دارند،اما اقتضائات حیات هرکدام از ایشان متفاوت از دیگری بوده و هرکدام نقشه راهی را دنبال می نمودند تا نقشه کلی امامت به هدف جامع برسد.از این روی،اگر رفتارهای یک امام در دوره زمانی خود متفاوت از امام دیگری بوده،جای تعجب ندارد بلکه هرکدام به رسالت دوره خود عمل نموده اند که پیشرفت دین در آن دوره تنها در گرو انجام آن خصلت رفتاری بوده است،بر همین اساس بوده که اگر هرکدام از ائمه طاهرین در شرایط زمانی عاشورا قرار داشتند همان خط مشی امام حسین(علیه السلام) با تمامی جزئیات را انجام می دادند.

شناخت حقیقی امام

هرکس که بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است؛شناخت و پذیرش امامت،اصلی مهم از میان اصول دین ماست،همانطور که شرط پذیرفته شدن زیارت قبور ائمه زیارت با معرفت است،پایه اعتقاد و رتبه انسان،در میزان معرفت و شناخت اوست،بدیهی است که شناخت سطحی مراد نبوده،بلکه ملاک،شناخت عمیق و درک جایگاه حقیقی است و این میسر نمی شود مگر با جهان بینی درست که بر پایه حقیقت و باطن عالم باشد.در این صورت است که به محوریت امام دست پیدا نموده و با توجه به شخصیت حقیقی امام،او را خواهیم شناخت نه اینکه ملاک ارزیابی ما،جنبه های مادی مرسوم بین ما باشد.

وبلاگ تخصصی امام شناسی