چیستی آیات ولایت در قرآن کریم

مسأله آیات نازل شده در شأن ائمه اطهار از قبیل تطبیق کلی بر مصداق اتم بوده به نوعی که در آیه پرداخت زکات در نماز توسط امیرالمؤمنین،ایشان تام ترین زکات و انفاق موجود در هستی را انجام دادند،ممکن است در مواردی همانند این آیه شریفه،شأن نزول آیه نیز وجود مبارک امام بوده و ممکن است شأن نزول امور دیگری بوده باشد که در طول تاریخ بر وجود مقدس ایشان تطبیق داده شده و این امر نیز هیچ مانعی را به دنبال نخواهد داشت؛چراکه وجود مبارک امام،رأس تمامی خیرات و نورانیت موجود در هستی است و بنابرهمین اصل،در روایات بیان گشته مراد از هر خصلت برای اهل ایمان،در وهله اول ائمه اطهار بوده و در طرف مقابل منظور از آیات نازل شده در خصوص اهل کفر،دشمنان ایشان است؛چراکه ایشان اصل خیرند و صف مقابل ایشان تمام شرّ.لذا شناخت مقام ایشان در تشخیص و تحلیل صحیح آیات ولایت امری ضروری است.

مقوّمات شیعه حقیقی

در مذاهب اسلامی،فرقه های مختلفی وجود داشته که ممکن است اقشار متعددی از آنها تمایلات محبتی به ائمه اطهار داشته باشند،برخی به اشتباه در چنین مواردی تصور بر تقیه نمودن آن فرد نموده اند و اذعان داشته اند که چنین افرادی شیعه هستند،در حالی که شیعه حقیقی دارای دو مقوم اصلی است؛محبت و برائت؛چنین افرادی تنها نسبت به وجود امام محبت دارند،اما فاقد برائت نسبت به دشمنان ایشان بوده بلکه در مدح خلفاء و افراد دیگر نیز کلماتی را بیان نموده اند.از این روی قوما تشیع در همان تعبیری است که در زیارت شریف عاشورا ذکر گشته و بدون موالات که همگامی قلبی و فکری با امام بوده،فرد شیعه نخواهد بود.

اراده امام در عالم

اراده امام بدون هیچ تفاوتی تابع اراده خداوند است،او امری خلاف رضای خداوند را در هیچ شأنی از حیات خود اجرا نمی کند،از همین روی امام در زمین به عنوان خلیفه تام خداوند است و محبت به او باعث رسیدن به محبت به خداوند می گردد؛چراکه در وجود او ذره ای از نفسانیت و انگیزه ای غیر از توجه به خداوند متعال نیست و بر همین اساس،تمامی اطاعت ها باید در ذیل اطاعت امام قرار گیرد تا جامعه انسانی بتواند به کمال توحیدی خود دست یابد.لذا امام و عمل ایشان تجلی اراده خداوند در روی زمین است.