تنها معبر عبودیت هستی

تنها معبری که می توان از آن به ملکوت هستی دست یافت،مسیری است که اکمل خلق و مقرب ترین عباد به خداوند آن را طی نموده اند،به دلائل مستفیض قرآنی و روایی غیر از نبی خداوند و اهل بیت ایشان کسی در چنین جایگاهی قرار نداشته و بواقی مردم به دنبال ایشان قرار دارند همانطور که انعکاس آن در اخبار قیامت نیز به همین صورت است؛چراکه مسیر واحد بوده و راهی غیر از این مسیر وجود ندارد،از همین جهت امام در روایتی بالاترین جهد و ریاضات عبادی را بدون امام،بیهود و همراه با ضلالت می دانند؛««کل من دان الله عزوجل بعبادة یجهد فیها نفسه ولا امام من الله، فسعیه غیر مقبول، وهو ضال متحیر والله شانی ء لاعماله»(اصول کافی، ج 1، ص 183)؛هر کس به خداوند عزتمند تقرب جوید با عبادتی که [تمام] تلاش خود را در انجام آن به کار برده، ولی امامی نصب شده از جانب خداوند برای او نباشد، تلاشش پذیرفته نمی شود، و گمراه و سرگردان خواهد بود، و خداوند نیز اعمال او را دشمن می دارد .